Het ideaal is een gedicht te scheppen uit puur associatieve beelden en dan mijmerend, hand onder de kin, te kijken of er nog iets van betekenis in zit. Een beetje zoals een schilder z'n potten verf in action painting tegen het doek kwakt om er vervolgens lichtvoetig-diepzinnig over te doen, hier en daar achteloos een klodder verf bijwerkend.
Zo ging het toen mijn dochter van 'bijna acht' (is belangrijk!) vanochtend op mijn bed dook en spontaan verslag deed van haar nieuwste droom. Ik hoefde alleen maar pen en papier te pakken.
Maartjes droom
We lagen lui op hangmatten in het bos
en aten tomatensoep met room;
tussen duim en vinger knipten we de aardbeien los
die hoog boven ons groeiden in een oude boom.
De jurken van mama waren onze deken,
op witte vellen verfden we een vers matras
dit alles had een oneindige droom geleken
als ik niet door een vleermuis wakker geworden was.
En zo zijn de beelden die ik overdag als witte parels raap
de mooiste sprookjesketting in mijn diepe slaap.
Zo ging het toen mijn dochter van 'bijna acht' (is belangrijk!) vanochtend op mijn bed dook en spontaan verslag deed van haar nieuwste droom. Ik hoefde alleen maar pen en papier te pakken.
Maartjes droom
We lagen lui op hangmatten in het bos
en aten tomatensoep met room;
tussen duim en vinger knipten we de aardbeien los
die hoog boven ons groeiden in een oude boom.
De jurken van mama waren onze deken,
op witte vellen verfden we een vers matras
dit alles had een oneindige droom geleken
als ik niet door een vleermuis wakker geworden was.
En zo zijn de beelden die ik overdag als witte parels raap
de mooiste sprookjesketting in mijn diepe slaap.
RSS Feed
