Zo ging het toen mijn dochter van 'bijna acht' (is belangrijk!) vanochtend op mijn bed dook en spontaan verslag deed van haar nieuwste droom. Ik hoefde alleen maar pen en papier te pakken.
Maartjes droom
We lagen lui op hangmatten in het bos
en aten tomatensoep met room;
tussen duim en vinger knipten we de aardbeien los
die hoog boven ons groeiden in een oude boom.
De jurken van mama waren onze deken,
op witte vellen verfden we een vers matras
dit alles had een oneindige droom geleken
als ik niet door een vleermuis wakker geworden was.
En zo zijn de beelden die ik overdag als witte parels raap
de mooiste sprookjesketting in mijn diepe slaap.