Hoezeer ik het forenzen per trein ook verfoei, het blijft iedere keer een wonderlijke ervaring en daarmee bron van inspiratie (zie andere blogberichten). Is het puur door verveling? Of door de overvloedige beelden die je te verwerken krijgt?
Niet zo'n originele gedachte, maar daarom niet minder waar: de treinreis is een metafoor voor de levensrit. Vandaag bedacht ik me dat het net zo goed de rit na de dood kan zijn. Hoe je in een geestelijke toestand beelden van voorbij of voortgaand leven ziet. Ach, lees het sonnet maar.
Treinreis
Dromend zweven over de lijn
beelden strepen langs mij heen,
kan een venster op hiernamaals zijn
want een rol krijg ik in geen.
Elk mens die in de massa staat,
ieder die op de kades is geweest,
zal als loodje aan mijn vissersdraad
zinken naar een overvoerde geest.
Zoals dat meisje, dat haar kleine hand
strak om moeders middel houdt,
naar de navelstreng terugverlangt,
de benenkluwen rond haar niet vertrouwt.
Tijdens de rit wil ik niet verleren
al het goeds op aarde te observeren.
Niet zo'n originele gedachte, maar daarom niet minder waar: de treinreis is een metafoor voor de levensrit. Vandaag bedacht ik me dat het net zo goed de rit na de dood kan zijn. Hoe je in een geestelijke toestand beelden van voorbij of voortgaand leven ziet. Ach, lees het sonnet maar.
Treinreis
Dromend zweven over de lijn
beelden strepen langs mij heen,
kan een venster op hiernamaals zijn
want een rol krijg ik in geen.
Elk mens die in de massa staat,
ieder die op de kades is geweest,
zal als loodje aan mijn vissersdraad
zinken naar een overvoerde geest.
Zoals dat meisje, dat haar kleine hand
strak om moeders middel houdt,
naar de navelstreng terugverlangt,
de benenkluwen rond haar niet vertrouwt.
Tijdens de rit wil ik niet verleren
al het goeds op aarde te observeren.
RSS Feed
