Stentor, 2 maart 2013
Een artikel van Jan Buter in de Stentor (Achterhoek editie) van 2 maart 2013 over de meer dan 30 gedichten die ik naar aanleiding van preken live schreef in de Dorpskerk. Zie ook: www.pknruurlobarchem.nl.
Noaber Magazine, 22 juni 2011
In het Noaber Magazine (Achterhoek), editie zomer 2011, een fraai geïllustreerd achtergrond verhaal over mijn project over het leven van Jonker Joost. Daarin ook aandacht voor Levenbeschreven.
Stentor, 29 maart 2011
Klik hier voor het artikel in de Stentor van 29 maart 2011: "Made in Ruurlo, Levensverhalen".
Contact, 21 maart 2011
Lees over het initiatief van Levenbeschreven in Contact van 21 maart 2011
Achterhoek Nieuws
In Achterhoek Nieuws was ik een tijdje één van de columnisten. Hieronder een voorbeeld van een column:
De jeugd van tegenwoordig
Geconcentreerd kijken ze uren TV tot hun oogjes vierkant zijn. Zonder wagenziek te worden priegelen ze van Ruurlo tot, zeg, Middelburg op een Nintendo. Maar een kerkdienst bijwonen met een preek van tien minuten is ondraaglijk. Die jeugd van tegenwoordig!
Het verschilt wel wie er preekt. Sommige dominees zeggen het in gewone mensentaal, velen hellen gevaarlijk over naar de barokke stijlfiguren uit de Statenbijbel. Hoe houd je dan de aandacht erbij? Wij hebben als gezin trucjes. Kunstgrepen, zo oud als de weg naar Rome. U herkent ze wel: het loven en bieden en veel – zij het fronsend – toestaan; de belofte van “iets leuks” na de kerk; het traditionele snoepje tijdens de preek; het eindeloos laten fröbelen met het liedboekje, waardoor die dubbel zo hard slijt; het honderd keer laten omdraaien en opgooien van het collectegeld: dat rolt zo heerlijk luid weg tussen de banken.
Nieuw zijn de “Drie Vragen Over De Preek”. Ze worden door papa of mama ter plekke bedacht en wie alle drie goed heeft, krijgt een euro. Twee vragen goed: pech! Papa en mama moeten trouwens zélf ook goed opletten. Dat is een belangrijk bijkomend voordeel. Laatst ging de preek over de verlamde man, die ze in een druk huis op een draagbaar door het dak lieten zakken, vlak voor Jezus’ voeten. Vraag één was wat de diepere betekenis was van het laten zakken van een baar door een gat in een (n.b.) aarden dak. Vraag twee was wat eigenlijk de definitie van een zonde is (die Jezus de man vervolgens vergeeft). Vraag drie was wat je als kind kon doen om in eigen schoolklas goed te doen. Degenen die menen de antwoorden nu nog goed te hebben, kunnen een euro bij mij opeisen. Mijn kinderen hadden geen geluk: slechts twee antwoorden goed.
Thomas Rosenboom stelt in zijn pamflet “Denkend aan Holland” over de Nederlandse samenleving (2005) dat kerkgang niets voor kinderen is. Maar, zegt ie: “juist omdat het mij niets verschafte heb ik daar, volkomen tegen mijn zin in het belangrijkste uit mijn leven geleerd: een uur lang stilzitten zonder een ander te storen, de verveling met fantasie verdrijven, anders gezegd: geduld hebben”. Wat een profijt heeft ie daar de rest van zijn leven van gehad! En het gebrek eraan veroorzaakt tegenwoordig veel ellende bij de jeugd. Zegt Rosenboom. Dat U het maar weet…
Arjen van Gijssel
De jeugd van tegenwoordig
Geconcentreerd kijken ze uren TV tot hun oogjes vierkant zijn. Zonder wagenziek te worden priegelen ze van Ruurlo tot, zeg, Middelburg op een Nintendo. Maar een kerkdienst bijwonen met een preek van tien minuten is ondraaglijk. Die jeugd van tegenwoordig!
Het verschilt wel wie er preekt. Sommige dominees zeggen het in gewone mensentaal, velen hellen gevaarlijk over naar de barokke stijlfiguren uit de Statenbijbel. Hoe houd je dan de aandacht erbij? Wij hebben als gezin trucjes. Kunstgrepen, zo oud als de weg naar Rome. U herkent ze wel: het loven en bieden en veel – zij het fronsend – toestaan; de belofte van “iets leuks” na de kerk; het traditionele snoepje tijdens de preek; het eindeloos laten fröbelen met het liedboekje, waardoor die dubbel zo hard slijt; het honderd keer laten omdraaien en opgooien van het collectegeld: dat rolt zo heerlijk luid weg tussen de banken.
Nieuw zijn de “Drie Vragen Over De Preek”. Ze worden door papa of mama ter plekke bedacht en wie alle drie goed heeft, krijgt een euro. Twee vragen goed: pech! Papa en mama moeten trouwens zélf ook goed opletten. Dat is een belangrijk bijkomend voordeel. Laatst ging de preek over de verlamde man, die ze in een druk huis op een draagbaar door het dak lieten zakken, vlak voor Jezus’ voeten. Vraag één was wat de diepere betekenis was van het laten zakken van een baar door een gat in een (n.b.) aarden dak. Vraag twee was wat eigenlijk de definitie van een zonde is (die Jezus de man vervolgens vergeeft). Vraag drie was wat je als kind kon doen om in eigen schoolklas goed te doen. Degenen die menen de antwoorden nu nog goed te hebben, kunnen een euro bij mij opeisen. Mijn kinderen hadden geen geluk: slechts twee antwoorden goed.
Thomas Rosenboom stelt in zijn pamflet “Denkend aan Holland” over de Nederlandse samenleving (2005) dat kerkgang niets voor kinderen is. Maar, zegt ie: “juist omdat het mij niets verschafte heb ik daar, volkomen tegen mijn zin in het belangrijkste uit mijn leven geleerd: een uur lang stilzitten zonder een ander te storen, de verveling met fantasie verdrijven, anders gezegd: geduld hebben”. Wat een profijt heeft ie daar de rest van zijn leven van gehad! En het gebrek eraan veroorzaakt tegenwoordig veel ellende bij de jeugd. Zegt Rosenboom. Dat U het maar weet…
Arjen van Gijssel
