Aus Liebe
Zing, vrouw, zing en laat vloeien
van het midden uit, centrifugeer,
drijf uit de pijn, laat liefde bloeien,
neem weg van ons het oude zeer.
Speel, fluit, breng ons deze nacht,
zwevend naar de hemelbaan,
jij weet wat voorbij de melkweg wacht,
ziet ons verder dan de poolster gaan.
Wat wij laten zijn de slechte daden,
niet het gevoel, niets van echte waarde,
maar de zelfzucht, dat wat anderen schaadde,
het mag achterblijven hier op aarde.
Wat is onttrokken aan het dagelijks zicht
treedt in Aus Liebe aan het licht.