Roos

Wantrouw de roos, mijn lief,
want de weelde die ze spreidde
blad na blad, 
de geur waarmee ze 
wind verblijdde,

dat ze gulzig water zoog 
uit een glazen meer,
omhoog alsof
geen zwaartekracht,
geen eindeloze keer,

geen ‘s werelds wil,
maar klank en woord
en stil de aarde 
van besef van tijd - 
het werd ongehoord

in een zin zonder zin 
verstoord.