Reed vandaag over de A15 naar Made, voor een heisessie. Over diezelfde weg heb ik gisteravond toevallig een provinciaal debat bijgewoond. De lange reis leidt tot mijmering. En omdat iemand me zei dat vrije gedichten niet onderdoen voor strakke sonnetten, nu wat prozaïsche poëzie. Vooruit, het moet niet gekker worden.
A15
Haast geluidloos is de wind
die langs witte wieken strijkt,
of zorgen molens dat het waait?
Tegen het asgrauw hemeldoek
schuilt droefheid in hun slagen,
of ziet mijn gemoed ze zo aan?
Een trein staat werkloos op het spoor,
het zal de crisis zijn,
of was de Betuwelijn daarvan 't begin?
De weg voert eindeloos
naar het Westen
of komt zij ervandaan?
De A15 heeft geen eigenaar,
geen Statenlid, geen Bieze,
of is zij van iedereen?
En is democratie de wil van het volk,
of legt zij ons haar wil op?
A15
Haast geluidloos is de wind
die langs witte wieken strijkt,
of zorgen molens dat het waait?
Tegen het asgrauw hemeldoek
schuilt droefheid in hun slagen,
of ziet mijn gemoed ze zo aan?
Een trein staat werkloos op het spoor,
het zal de crisis zijn,
of was de Betuwelijn daarvan 't begin?
De weg voert eindeloos
naar het Westen
of komt zij ervandaan?
De A15 heeft geen eigenaar,
geen Statenlid, geen Bieze,
of is zij van iedereen?
En is democratie de wil van het volk,
of legt zij ons haar wil op?
RSS Feed
