De woorden van de verdrietige burgemeester van Lommel (zie hieronder) bleven in mijn hoofd ronddansen. Ze werden onder invloed van de zon zomaar een gedicht, bestaande uit één langgerekte zin waarin alle zintuigen meedoen. Een ode op het mooiste getijde van het jaar, op nieuw leven.
Lente
De zon is heimelijk haar gang gegaan,
want het meisje met glanzend haar
dat ik toevallig onderweg zag staan
maakte mij weer zonneklaar
dat ik verlangde naar je lijf en zijn,
zoals het boeket lentebloemen
dat geurend in mijn raamkozijn
hommels voor het glas doet zoemen;
zo dansend wil ik je lichaam voelen,
proeven van de nectar van je stem
de warmte van je lichaam koelen,
voelen waar ik geraakt door ben:
als de sneeuw smelt, is lente het begin
van een toegelaten zinnelijke zin.
Lente
De zon is heimelijk haar gang gegaan,
want het meisje met glanzend haar
dat ik toevallig onderweg zag staan
maakte mij weer zonneklaar
dat ik verlangde naar je lijf en zijn,
zoals het boeket lentebloemen
dat geurend in mijn raamkozijn
hommels voor het glas doet zoemen;
zo dansend wil ik je lichaam voelen,
proeven van de nectar van je stem
de warmte van je lichaam koelen,
voelen waar ik geraakt door ben:
als de sneeuw smelt, is lente het begin
van een toegelaten zinnelijke zin.
RSS Feed
