Het transformeert.
Van de acute pijn
naar de stille verdoving,
de innerlijke wond.
En de stupiditeit,
de nar die sarrend zong:
dood is dood,
get over it.
Niets was meer normaal,
wat was dat ook alweer?
En vandaag ineens
een zoete herinnering,
verdacht makende
aanvaarding van de
afwezigheid van rouw,
is dat nu verraad?
Van de acute pijn
naar de stille verdoving,
de innerlijke wond.
En de stupiditeit,
de nar die sarrend zong:
dood is dood,
get over it.
Niets was meer normaal,
wat was dat ook alweer?
En vandaag ineens
een zoete herinnering,
verdacht makende
aanvaarding van de
afwezigheid van rouw,
is dat nu verraad?
RSS Feed
