Gewoon, Dasein

Zo verdrietig soms, wat je tot dichten zet. Iemand die heel ziek is. Die ik waardeer om haar drive, energie, levenslust. Actief op social media, middenin de maatschappij. Een gedicht.

Voor NN

Hoe helder.
Dat alles wat leeft,
de wereld, mensen, dieren,
wie ze zijn en liefhebben,
wat ze fluisteren, zingen,
schilderen en schrijven:
alles één ademend geheel,
één lichaam waarin ik
voor eeuwig huis,
geen kamer onvindbaar,
alles gekend, voor wie zoekt.
Iedere seconde gemind, gedeeld,
vervuld. Ook de pijn,
maar verzorgd, weggekust,
omdat er zoveel schoonheid is.
Gisteren is vandaag wordt morgen.
En gaat daaraan voorbij.