Er ging van de week een dichter heen. Ik kende hem niet persoonlijk, wel zijn werk en vermoedde daarachter een eerzaam mens, een zachtaardig-ironisch beschouwer die met lichte weemoed in het leven stond. Hij leeft voort in zijn zaailingen. Een ode aan Ton Luijten.
Zaailing
Er zijn eiken die,
lang nadat ze zijn geveld,
met hun kruinen
milde schaduw schijnen
over het geweld en
de felle zon van alledag,
het sap achteloos opgeslagen
in parels voor de zwijnen.
Dood is wat vandaag ten grave ging,
geef leven door in zoveel zaailing.
Zaailing
Er zijn eiken die,
lang nadat ze zijn geveld,
met hun kruinen
milde schaduw schijnen
over het geweld en
de felle zon van alledag,
het sap achteloos opgeslagen
in parels voor de zwijnen.
Dood is wat vandaag ten grave ging,
geef leven door in zoveel zaailing.
RSS Feed
