Hooglied
Lig aan je zij in het papaverveld
en strijk met vingertoppen zacht
langs het kuiltje van je lendenen.
We nippen van de druppels dauw
die stralen in oneindigheid
door de lentezon op onze huid.
Mijn hart hoort een diepe stem
van mirre, melk en honing,
tekens van Gods gave.
Heer, laat dit lied der liederen
nooit in mijn afgrond zinken.