Lisboa

Hoe anders dan Porto! Zelfde land, andere sfeer. Een sonnet.

Lissabon

Onder het patronaat van Padua
schittert wit plaveisel af en aan,
laten heiligen hun feesten na
is een vederlichtheid van bestaan

die de zeebries over elke heuvel
eeuw na eeuw verdiept heeft ingekerfd
in de mensen en het zacht gekeuvel,
het gesproken fado overerfd

van de grootse vorsten en markiezen,
helden die met veerkracht tegen pijn
Lissabon voorbij natuur's verliezen
stad van nonchalance laten zijn.

Voor de stedelingen nooit een vraag
zon rijst in het oosten van de Taag.